Wstęp

Osoba obłożnie chora to człowiek, który z powodu chorób, urazów, czy też innych zaburzeń musi leżeć. Jeżeli do tego dochodzi jeszcze aspekt, że nie może samodzielnie skorzystać z toalety, umyć się, ubrać, zjeść posiłków – to jest to bardzo trudna sytuacja, zarówno dla chorego, jak i dla osób sprawujących opiekę. Podopieczny jest zależny od innych i dlatego szczególnie należy zadbać o jego komfort nie tylko fizyczny, ale również psychiczny, by nie czuł się ciężarem. Opieka nad osobą leżącą wymaga dużej siły fizycznej i cierpliwości, ale przede wszystkim odpowiedniego podejścia do chorego.

Jak zrozumieć osobę leżącą, niesamodzielną?

Wiele rodzin decyduje się na opiekę nad osobą chorą w domu, pomimo faktu, iż sytuacja zaopiekowania się osobą unieruchomioną w łóżku czasowo lub na stałe jest niezwykle trudna. Jeżeli osoba leżąca potrafi się z nami komunikować, zachowuje kontakt poprzez mowę, słuch, to na pewno ułatwia to Opiekunowi jego zadanie. Podopieczny potrafi powiedzieć o swoich potrzebach i uczuciach, a także rozumie, co chce przekazać mu Opiekun. Sytuacja staje się znacznie trudniejsza, kiedy nasz podopieczny ma z nami ograniczony kontakt (niedosłyszy, ma trudności z mową, czy też chorobami otępiennymi) lub kiedy nie ma tego kontaktu wcale. Często zdarza się, że w takich przypadkach zaczynamy podchodzić do chorego, jak do małego dziecka, co jest dużym błędem, ponieważ osoba dorosła ma zupełnie inne potrzeby, ukształtowane nawyki i przyzwyczajenia, które powinniśmy uszanować.

Kiedy jesteśmy zdrowi, nasze potrzeby zarówno te biologiczne (jak jedzenie, picie, oddychanie, toaleta, sen), jak również te psychiczne (m.in. potrzeba bezpieczeństwa, samodzielności, przynależności, więzi emocjonalnych) jesteśmy w stanie realizować sami, niektóre z nich automatycznie. Kiedy chorujemy, nawet najprostsze czynności zaczynają nam sprawiać wiele problemów.

Zapraszamy do przeczytania całego artykułu na naszym blogu Jak zaopiekować się osobą dorosłą niesamodzielną.