
Czasowniki haben i sein tworzą Imperativ (tryb rozkazujący) inaczej.
ZASADY:
Jeśli zwracamy się do 1 osoby "na Ty" z odmienionego czasownika odcinamy końcówkę -st oraz pomijamy zaimek du.
Jeśli zwracamy się do 1 osoby, z którą jesteśmy w relacji "na Pan/Pani", to zmieniamy kolejność zaimka i czasownika
Jeśli mamy doczynienia z czasownikami rozdzielnie złożonymi, to je rozdzielamy, a przedrostek przenosimy na sam koniec zdania.
Formy trybu rozkazującego dla 2. osoby liczby mnogiej pokrywają się, po odrzuceniu zaimka osobowego, z odmianą czasownika w trybie oznajmującym
WYJĄTKI:
Jeśli mamy doczynienia z czasownikami nieregularnymi, w których występuje przegłos w odmienie a >> ä to w trybie rozkazującym przegłos znika
Jeśli mamy doczynienia z czasownikami nieregularnymi, które w temacie kończą się na -t, -d, -ig, -m, -n) to w trybie rozkazującym dodajemy "e"
HABEN I SEIN W IMPERATIV
POLSKI | NIEMIECKI | WYMOWA |
Nie bój się! | Hab keine Angst! | hab kajne ankst |
Miejcie więcej cierpliwości! | Habt mehr Geduld! | hab mer gedult |
Bądź cicho! | Sei still! | zaj sztyl |
Nie bądźcie tacy nerwowi! | Seid nicht so nervös! | zajd niśt zo nerwys |
Niech pan / pani będzie uprzejmy/-a! | Seien Sie höflich! | zajen zi hyfliś |