Seniorka ma 84 lata, waży 50 kg i ma 163 cm wzrostu. Przyznano 5 stopień niepełnosprawności.
Seniorka cierpi na chorobę Alzheimera, chorobę Parkinsona oraz nietrzymanie moczu. W marcu 2025 roku doznała złamania kości udowej w wyniku upadku. Zdiagnozowano u niej zespół parkinsonowski o podłożu naczyniowym, związany z zaburzeniami krążenia w mózgu. Seniorka rozpoznaje bliskich, w znanym otoczeniu jest zorientowana, natomiast poza domem może się gubić i wymaga towarzystwa. Orientacja w czasie bywa częściowo zaburzona – w stanach napięcia lub zdenerwowania zdarza jej się mylić fakty. Mimo to nie ma trudności z mową ani jej rozumieniem – wypowiada się jasno, potrafi prowadzić rozmowę.
Ma dobrą ostrość wzroku (nosi okulary) oraz słuch adekwatny do wieku – należy mówić do niej wyraźnie i z bezpośrednim zwróceniem uwagi. Po domu porusza się samodzielnie z laską lub rollatorem, na zewnątrz potrzebuje asekuracji. Potrafi samodzielnie wstawać. W wyniku wcześniejszej chemioterapii utraciła czucie w opuszkach palców, co w połączeniu z parkinsonem i drżeniem rąk ogranicza jej sprawność manualną.
Seniorka ma dobre relacje z rodziną, jest osobą towarzyską, otwartą i chętnie współpracuje, szczególnie gdy czuje się akceptowana i bezpieczna. Ważna jest dla niej możliwość samodzielnego działania w zakresie, na jaki pozwala jej stan zdrowia.
Preferowana jest zbilansowana dieta z ograniczonym spożyciem mięsa; czasami trzeba jej pokroić jedzenie. Seniorka korzysta z toalety samodzielnie, ale przy ubieraniu i rozbieraniu może potrzebować pomocy. Higienę osobistą przeprowadza z pomocą opiekunki – prysznic odbywa się w kabinie z siedziskiem, a część czynności higienicznych wykonuje regularnie przychodzący personel medyczny. Seniorka lubi spędzać czas w ogrodzie, chętnie wykonuje proste prace ogrodowe i codziennie chodzi na spacery. Ważne jest towarzystwo, rozmowa oraz wspólne spędzanie czasu.
Inne osoby w gospodarstwie: córka mieszka w tym samym domu, w osobnym mieszkaniu na piętrze