Opiekunka – zajęcie rutynowe czy pełne wyzwań?

Wiele jest opinii wygłaszanych przez osoby, które sądzą, że zawód opiekunki zajmującej się seniorami to zajęcie rutynowe, pełne monotonii i powtarzalności. Same opiekunki niejednokrotnie skarżą się na pewien rodzaj „wypalenia” zawodowego, zmęczenia swoją pracą i schematem obowiązków w niej obecnych.

Choć w dużej mierze są to stwierdzenia oparte na przesłankach prawdziwych, grzechem byłoby mówić o pracy opiekunki tylko i wyłącznie w tej kategorii. W istocie jest to bowiem połączenie, składające się zarówno z elementów przyczyniających się do powstania rutyny, jak i tych, które zwiastują nadejście nowych wyzwań.

Przede wszystkim jednak należy zwrócić uwagę na fakt, że zajęcie związane z opieką nad seniorami generuje tak naprawdę wiele wymagań. Ktoś może w tym momencie rzucić kpiąco, że to żadne wymaganie, kiedy siedzi się ze starszą osobą w domu. Takie postrzeganie ich pracy jest krzywdzące i lekceważące dla samych opiekunek, a umniejszające również samym seniorom. 

Zmagania z trudami dnia codziennego, walka ze starzejącym się, odmawiającym współpracy organizmem seniora, a ostatecznie jeszcze – organizacją życia w gospodarstwie domowym i uciążliwe potyczki z biurokracją… Choć na pewno nie brzmi to jak starcie na ringu, skok ze spadochronem czy też wspinaczka na Mount Everest – wymagania stawiane przed opiekunką w jej pracy mają po prostu bardzo ludzki wymiar. Stąd ukuł się także termin, stanowiący określenie wszystkich pracujących w charakterze opiekunek - „ciche bohaterki dnia codziennego”. Doskonale ujmuje on w swoim metaforycznym znaczeniu te dwie, pozornie tylko sprzeczne cechy pracy opiekunki: rutynę i wyzwania.

Największe momenty kryzysowe w pracy opiekunki

Obserwując drogę poczynań zawodowych opiekunki,  z pewnością można wskazać pewne punkty-cezury, które stanowią momenty większego dla niej (z różnych przyczyn) wyzwania). Pomijając oczywiście w tej chwili trudności związane z codziennymi potyczkami, tworzącymi w istocie cały system zmagań opiekunki, niewątpliwie pewnego rodzaje sytuacje są uniwersalnymi, pojawiającymi się w trakcie pracy właściwie każdej z osób zajmujących się osobami starszymi.

1. Przyjazd i aklimatyzacja w obcym otoczeniu. Ten początkowy etap jest zdecydowanie najtrudniejszy dla opiekunki – stawia przed nią bowiem wiele wyzwań związanych z organizacją na nowo swojego życia. To proces długofalowy, wymagający od podejmującej pracę opiekunki sporej dozy cierpliwości, wytrwałości oraz determinacji. Należy pamiętać, że adaptacja do nowych warunków i środowiska, przystosowanie do życia w obcym kraju to kwestia niezwykle indywidualna, uzależniona od naszych cech osobowości, charakteru czy też osobnych doświadczeń życiowych. To również moment na drodze zawodowej opiekunki, który wymaga od niej szczególnego rodzaju uwagi i koncentracji na sprawach formalnych – między innymi załatwianiu konkretnych spraw w oddziale agencji zatrudniającej opiekunkę, związanych z dokumentami potrzebnymi do podjęcia pracy. Dodatkową trudność mogą sprawiać pierwsze kontakty nawiązywane z otoczeniem – dlatego kluczowym aspektem jest tutaj czas, pozwalający na oswojenie się opiekunki ze swoim nowym domem i przydzielonymi jej obowiązkami.
    
2. Obowiązki od zaraz: duży wysiłek fizyczny. Ten punkt niestety w dużym stopniu ma spore przełożenie na rzeczywistość dotyczącą pracy opiekunki. Wiele pań podejmujących się zadań przeznaczonych dla opiekunki, niestety niezbyt zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo wymagająca fizycznie jest to praca. Codzienne noszenie zakupów, dbanie o ład i porządek w gospodarstwie domowym, a nade wszystko – nieustanne wykonywanie czynności pielęgnacyjnych z seniorem, niekiedy wspólna aktywizacja polegająca na prostych ćwiczeniach ruchowych… To wszystko sprawia, że bardzo często pojawiają się momenty, w których organizm opiekunki mówi głośne i wyraźne: STOP, dłużej nie dam rady. Warto zatem, przed podjęciem decyzji o wyjeździe, dość intensywnie zastanowić się nad swoją kondycją fizyczną i ogólnozdrowotną  (szczególnie, jeśli chodzi o jakiekolwiek zwyrodnienia bądź problemy oraz bóle z nich wynikające).
    
3. Odporność psychiczna. Mówienie o wytrzymałości fizycznej to jedno, jednak zmierzenie się z własną odpornością psychiczną w kryzysowych dla opiekunki sytuacjach, to zdecydowanie inna sprawa. Zawód opiekunki skłania w dużej mierze do przyjrzenia się samemu sobie – a najbardziej o tym jacy jesteśmy, jak trudna chwila wpływa na nas i do czego jesteśmy wtedy zdolni, świadczą momenty potocznie nazywane przez nas samych „porażkami”. Kiedy coś pójdzie nie do końca po naszej myśli, jakaś rozmowa czy zadanie nie powiedzie się w realizacji, reagujemy różnie – jedni zamykają się w sobie i izolują przed światem zewnętrznym, z kolei inni mają potrzebę „wypłakać się” i „wygadać” nawet przed kimś obcym.  W kontekście pracy opiekunki taka odporność psychiczna jest niezwykle istotna, ponieważ sama zainteresowana, która nawet z największa sumiennością wykonuje swoje obowiązki, jest tylko człowiekiem. Ma prawo mieć dość, być zmęczona, a nawet wyczerpana, zwłaszcza pod wpływem wielu doświadczanych przez nią sytuacji. A te mogą być rozmaite – od zupełnego braku komunikacji ze swoim podopiecznym, jego zachowania, które wystawiają na próbę cierpliwość, po trudne kontakty z rodziną. To często temat tabu, pomijany z wielu względów, ale jednak obecny w życiu zawodowym większości opiekunek.

Wymagania i wyzwania – jak sobie z nimi radzić?

Choć czekające opiekunkę wyzwania odnośnie jej pracy niejednokrotnie mogą ją na wstępie przerosnąć, ważne, aby nie poddawać się od razu. Pamiętaj, że ma miejscu w Niemczech powinnaś mieć zagwarantowana opiekę agencji, która Cię zatrudniła. Dzięki tego typu zorganizowanej pomocy, masz szansę uzyskać wsparcie mentalne oraz finansowo-prawne, jeśli przyjdzie Ci zmierzyć się z wyjątkowo trudną sytuacją. Agencja ma obowiązek pomóc Ci w razie potrzeby, natomiast gdy przyjdzie do konfliktu lub braku porozumienia (np. odnośnie zakresu Twoich obowiązków, ustalanych wspólnie z rodziną seniora), również powinna pełnić rolę mediatora pomiędzy stronami.

Konieczność używania języka obcego na każdym kroku dla całkiem sporego grona opiekunek przyjeżdżających do Niemiec jest, co zrozumiałe, dość problematyczną kwestią (nie ze względu na zdolności językowe, a barierę w komunikacji, będącą efektem blokady psychicznej). Dla osób mających wcześniej styczność z niemieckim tylko podczas lekcji bądź konwersacji, z pewnością okaże się to sporym wyzwaniem, które jednak po czasie, powinno przerodzić się w naturalną i odruchową czynność, nad którą się specjalnie nie myśli. Nie zapominaj, że nie musisz od razu perfekcyjnie funkcjonować w nowym otoczeniu, zawierać nowe znajomości, tryskać energią i pomimo obowiązków znajdować jeszcze czas dla siebie.

Daj sobie czas – to być może brzmi banalnie, ale uwierz, że często wydaje się być najlepszym rozwiązaniem dla nas samych, choć o tym nie wiemy. Gdy poukładasz i zorganizujesz sobie życie w nowym miejscu, warto, abyś znalazła sobie grupę, stowarzyszenie lub klub pozwalające na rozwój swoich zainteresowań. Dzięki temu, że będziesz mieć tak zwaną „odskocznię” od trudów codziennego życia, dużo łatwiej uda Ci się z nimi później zmierzyć.

Sprawdź inne artykuły o tematyce opiekuńczej, które pomogą w przygotowaniach do podjęcia nowych zleceń: https://dobrasztela.pl/kacik-opiekunki/aktualnosci/artykuly